Seni anlatmalıyım insanlara.
Tanımalılar seni. Paylaşmalıyım, Paylaşmalıyım ki büyüyesin.Yüreğimin en derin
yerinde gizlisin aslında. Gün ışığına çıkman gerekiyor. Çıkmalısın,
Çıkmalısın ki çoğalasın. Dillerden düşmeyen bir türkü olmalısın. Bir
ardıçkuşu taşırken seni uzak diyarlara düşmelisin en bereketli topraklar üzerine.
Kök salmalısın sonra .. Türkü tadında bir katık olmalısın ekmek ve soğanın
yanında. Gökyüzündeki yıldızları kıskandıracak bir parlaklıkla ışımalısın
bir çocuğun gözlerinde. Düşün, yıldızlar kıskanmalı. Her çiçek kaynağını
senden almalı. Tohum boy vermeli, kuru dallar yeşermeli. Ve uzanan bir el toplamalı
seni bembeyaz papatya tarlalarından. Bakma öyle yüzüme. Hayal diyorsun. Belki de
hayal. Her gerçek hayalle başlar, unutma. Biliyorum küskünsün. Umudunu kesmişsin
insanlardan. Unutulduğunu düşünüyorsun ama yanılıyorsun. Bak, ben unutmadım. Seni
yok saydığım anlar oldu elbette. İçime hapsedip haftalarca hatta aylarca adını
ağzıma almadığım anlar oldu. Seni içimde yaşattığım için beni yaralayan
insanlar yüzünden sana kızdığım anlar oldu. Senden vazgeçmek için kendimle
savaştığım, sonunda yenildiğim ama aslında kazandığım anlar oldu.Oysa sen hep
Yüreğimin geniş odalarındaki en sıcak, en güzel yerde saklı duruyordun.
Biliyorsun. Seni yok edemem. Çünkü ben, sen bende olduğun sürece yaşayabilirim.
Aldığım her nefeste, aynaya her bakışımda, bir yavru kedinin sıcaklığında, bir
dostun gülümseyişinde, okuduğum bir şiirde seni hissettikçe yaşamın güzelliğini
anlayabilirim. Gülümsüyorsun. Sen hep gül, ne olur. Sadece bana değil tüm insanlara
gül. Gül ki, insanlar yüreklerinin gizli odalarında sakladıkları seni çıkarsınlar
gün ışığına. Tıpkı benim gibi. Gül ki aydınlığında tüm karanlıklar
ışığa boğulsun. Yardım et bana. Seni insanlara anlatmama yardım et. Tanımayan
insanlara tanıtmalıyım seni. Farkında olmalılar. Çoğalmalısın, çoğaldıkça
büyümelisin. Kazınmalısın yüreklere !
EY SEVGİ ! VAR OLDUĞUM SÜRECE YAŞATACAĞIM SENİ... |
